WŁOSKA TOSKANIA I ASYŻ
11-17 czerwca (wtorek/poniedziałek) - 10 wolnych miejsc
WYJAZD Z TORUNIA
Dzień 1
TORUŃ: Wyjazd godz. 00.10 - parking przy dworcu Toruń Miasto.
Przejazd do Włoch przez Czechy i Austrię.
Przyjazd na miejsce noclegowe w Toskanii ok. 20.00. Obiadokolacja.
Dzień 2
Śniadanie
ASYŻ - MIASTO ŚW. FRANCISZKA
Asyż to popularny kierunek pielgrzymek, ale też jeden z głównych punktów w czasie wycieczek do Włoch. Choć nie jest to duże miasto, każdy znajdzie w nim coś dla siebie – zarówno osoby chcące poczuć klimat włoskiego miasteczka, zagubić się w jego uliczkach czy podziwiać wspaniałe widoki na cały region, jak i osoby skupione na kwestiach duchowych, pragnące zobaczyć miejsce istotne dla świętego. Asyż czaruje wąskimi ulicami, harmonijną zabudową z jasnego kamienia i elewacjami zdobionymi donicami pełnymi kwiatów. Jego urok i kilka monumentalnych zabytków ściągają corocznie tłumy zwiedzających oraz pielgrzymów ciekawych miasta świętego Franciszka.
Bazylika św. Franciszka - jest bez wątpienia najpopularniejszym miejscem Asyżu. Znajduje się w jego zachodniej części. Jej wznoszenie rozpoczęto dzień po kanonizacji świętego – 16 lipca 1228 r. Po dwóch latach ukończono budowę kościoła dolnego. Przeniesiono wówczas do niego ciało św. Franciszka, do tej pory spoczywające w kościele św. Jerzego. Po kolejnych sześciu latach zakończono prace nad kościołem górnym. Różne daty ukończenia budowy znalazły odzwierciedlenie w wyglądzie kościołów – dolny charakteryzuje się stylem romańskim, natomiast górny już wczesnogotyckim. Wnętrza obu kościołów zdobią freski wybitnych artystów XIII i XIV w. Najważniejszym miejscem w kościele jest krypta z 1818 r., w której pochowano św. Franciszka. Dopiero w XIX w. miejsce spoczynku św. Franciszka udostępniono pielgrzymom.
Bazylika św. Klary - znajduje się na wschodzie Asyżu, na placu Santa Chiara, w miejscu dawnego kościoła św. Jerzego, w którym początkowo spoczęło ciało św. Franciszka. Jej budowa rozpoczęła się cztery lata po śmierci św. Klary – w 1257 r. – i trwała do 1260 r. Zaraz po ukończeniu budowy kościoła pod ołtarzem złożono ciało św. Klary. W 1850 r. wybudowano kryptę, do której je przeniesiono i umieszczono w kryształowej trumnie.
PIENZA - NAJPIEKNIEJSZE MIASTO DOLINY VAL D'ORCIA
Pienza jest wykwintnym, renesansowym „domkiem dla lalek”, na jej nieszczęście niemal zbyt idealnym. Popularność Pienzy znacząco wzrosła dzięki wyróżnieniu przez UNESCO i dogodnym warunkom do stworzenia planu filmowego. Mówiąc wprost, turyści przybywają do miasta prawie równie często ze względu na szeroki wybór serów pecorino, co z powodu renesansowej architektury. W 1405 roku urodził się tu papież Pius II. Upoważnił on Bernardo Rosselliniego do odbudowania rodzinnej wioski jako wzór renesansowego miasta. W rezultacie powstało coś, co miejscowi nazywają „a città d’autore” – miasto zainspirowane jedną wizją.
Pienza jest wprost utopijnym miastem. W porównaniu z Pienzą inne miasta w Toskanii czy gdziekolwiek indziej muszą wyglądać chaotycznie. Choć Pienza została stworzona przez papieża-humanistę, Piusa II, to miasto te jest niemal zbyt idealne, by było ludzkie i zbyt cenne, by było religijne. Każda fontanna, każdy plac i wszystkie obrazy są harmonijne. Ulice są równie romantyczne jak ich nazwy - Via dell’Amore, Via del Bacio, Via della Fortuna – czyli odpowiednio ulice „miłości”, „pocałunku” i „szczęścia”.
Piazza Pio II - Rynek główny jest bardzo harmonijny, a uroku dodaje mu katedra. Posiada ona renesansową fasadę, zaś wnętrze zalicza się do późnego gotyku i zostało przyozdobione mistycznymi obrazami ze szkoły sieneńskiej. Fasada katedry, wspaniałe łuki, studnie, dom papieża – wszystko to wygląda tak samo jak wtedy, gdy Pius opuścił miasto by walczyć w krucjatach po których już nie wrócił.
Palazzo Piccolomini - to główna rezydencja w mieście, to w niej bywał papież. Wewnątrz zbudowano dziedziniec, a od południa przez trzy piętra poprowadzono loggie wychodzące na park, z widokiem na dolinę.
Przyjazd na miejsce zakwaterowania, obiadokolacja, nocleg.
Dzień 3
Śniadanie.
FLORENCJA - PERŁA TOSKANI
Mieszkańcy Toskanii są przekonani, że w ich regionie jest wszystko to, co we Włoszech najpiękniejsze: olśniewające miasta, najcenniejsze dzieła sztuki, niezwykłe krajobrazy, wyśmienita kuchnia i najlepsze wino na świecie. Z kolei stolica Toskanii – Florencja, to nie jest miasto z zabytkami. To miasto-zabytek, do którego zjeżdżają się najwybitniejsi wielbiciele sztuki. Nigdzie indziej nie sąsiaduje ze sobą tylu mistrzów renesansu. Tu przeprowadzali swoje eksperymenty Leonardo da Vinci i Galileusz, tu tworzyli najwięksi mistrzowie pędzla i dłuta: Giotto, Cimabue, Botticelli i Michał Anioł. Tutaj narodził się sympatyczny kłamczuch Pinokio. Michał Anioł mówił, że „Italia to ogród Europy, Toskania – ogród Italii, Florencja – kwiat Toskanii”.
Piazza della Repubblica - Jest to obecnie jeden z najbardziej znanych placów we Florencji. Plac ma dosyć ciekawą historię. Powstał on w miejscu wyburzonego getta żydowskiego, targu oraz slumsów. Obecnie znajduje się tu Colonna dell’Abbondanza, czyli Kolumna Obfitości oraz łuk triumfalny, który zbudowano na cześć Vittorio Emanuele. Kolumna wyznacza dokładne centrum miasta, dlatego też Piazza della Repubblica nazywany jest również „Pępkiem Firenze”.
Katedra Santa Maria del Fiore - Od wieków stanowi najbardziej rozpoznawalny symbol miasta i powód do domy dla mieszkańców Florencji. Budowa tego monumentalnego gmachu trwała ok. 600 lat. Zaczęła się w 1296 r. pod kierownictwem rzeźbiarza i architekta Arnoldo di Cambio. Co prawda Katedrę Santa Maria del Fiore konsekrowano w 1436 r. (czyli po 140 latach), ale prace wykończeniowe trwały jeszcze długo potem, np. neogotycka fasada budynku powstała dopiero w XIX w. Dzisiaj to jeden z najbardziej charakterystycznych elementów panoramy Florencji, a to za sprawą gigantycznej, największej na świecie, ceglanej kopuły. Budowa ceglanej kopuły stanowi osobny rozdział w historii powstawania budynku. Podobno to właśnie ona zainspirowała Michała Anioła do stworzenia projektu kopuły Bazyliki św. Piotra w Rzymie i zapoczątkowała renesansową rewolucję w architekturze. Katedra wznosi się na planie krzyża, a skonstruowanie takiego dachu na skrzyżowaniu dwóch naw kościoła stanowiło nie lada wyzwanie dla ówczesnych architektów. Kopuła musiała bowiem zakryć przestrzeń o średnicy liczącej 46 m. Długo poszukiwano śmiałka, któremu starczyłoby odwagi do podjęcia tego wyzwania, aż w końcu rękawicę podniósł Filippo Brunelleschi. W 1420 r. ruszyła budowa tej do dzisiaj najsłynniejszej ceglanej kopuły na świecie.
Ponte Vecchio - Najbardziej efektownym i najstarszym mostem we Florencji jest Ponte Vecchio, czyli dosłownie Stary Most. Ponte Vecchio zaprojektował uczeń Giotta – Taddeo Gaddi. Budowę mostu ukończono w 1345 roku. Na Ponte Vecchio znajduje się wiele sklepów. Na środku mostu znajduje się pomnik Celliniego. Wokół pomnika Benvenuto Celliniego ustawione jest ogrodzenie, na którym zakochane pary wieszają małe kłódki, a klucz wyrzucają do rzeki Arno.
Piazza della Signoria - Piazza della Signoria jest najbardziej znanym placem w Firenze. Przez wiele lat była politycznym i społecznym centrum Florencji. Na przestrzeni wieków odbywało się tu wiele zgromadzeń publicznych. Na Piazza della Signoria znajdziemy loggię z posągami, które przypominają o ważnych wydarzeniach w mieście. Znajdziemy tu także Fontannę Neptuna, wejście do Palazzo Vecchio, słynny posąg konny z brązu oraz Muzeum Gucci. Fontannę Neptunę stworzył Bartolomeo Ammannati w 1575 roku. Przedstawia ona rzymskiego boga morza w otoczeniu jego wodnych nimf. Neptuna wykonano z marmuru, natomiast nimfy z brązu. Fontanna symbolizuje toskańskie zwycięstwa na morzu. Z kolei, posąg na Piazza della Signoria wykonano z okazji ślubu Francesco de Medici oraz Joanny Habsburg.
Pałac Galeria Uffizi - Pałac budowano w latach 1560-1580 na polecenie wielkiego księcia Cosimo I de Medici. Pierwotnie znajdowały się tu biura administracyjne i prawne Florencji. Syn Cosimo – Francesco, przekształcił górne piętro pałacu w galerię sztuki. Następnie kolekcja ta była coraz bardziej wzbogacana i powstało słynne obecnie muzeum.
Pałac Pitti - Po drugiej stronie rzeki Arno znajduje się drugi pałac rodziny florenckich bankierów – Palazzo Pitti. Pałac powstał na zlecenie Luca Pitti. Budowa pałacu Pitti rozpoczęła się w 1457 roku. Niezwykle trudnym momentem dla rodziny Pitti był fakt utraty pałacu, spowodowany brakiem środków pozwalających na ukończenie budowy. W związku z tym, pałac trafił do rodziny Medyceuszy i pozostał ich własnością do 1737 roku. Po tym czasie przez pewien czas przebywał tu Napoleon Bonaparte. W momencie zjednoczenia Włoch pałac przeszedł z powrotem w ręce włoskiej rodziny królewskiej.
Ogrody Boboli - Można je spokojnie nazwać najpiękniejszymi ogrodami we Florencji. Dużą część obecnych ogrodów zaprojektowała Eleonora z Toledo – żona Kosmy I. Na przestrzeni wieków ogrody były wielokrotnie rozbudowywane. W ogrodach Boboli znajdziesz m.in.: amfiteatr, egipski obelisk, fontannę Neptuna oraz kilka stawów z wodospadami. Ogrody Boboli były inspiracją dla wielu znanych ogrodów, które powstawały w późniejszych czasach, jak na przykład ogrody w Wersalu.
Przyjazd na miejsce zakwaterowania, obiadokolacja, nocleg.
Dzień 4
Śniadanie.
SAN GIMIGNANO - ŚREDNIOWIECZNY MANHATTAN
San Gimignano jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast Europy i z pewnością najbardziej charakterystycznym ze średniowiecznych miast Toskanii, a to za sprawą wysokich, czworokątnych wież, których dawniej było aż siedemdziesiąt dwie, a do dziś pozostało zaledwie czternaście. Pierwsza wieża – Torre Rognosa – została wzniesiona około roku 1200 na wysokość 51 m jako część tzw. starego ratusza, czyli Palazzo Vecchio del Podesta. Najwyższa wieża – Torre Grossa (54 m) – powstała w roku 1311 jako część nowego ratusza, czyli Palazzo Nuovo del Podesta (nazywanego również Palazzo del Popolo lub Palazzo Comunale). Wieże o różnej wysokości (jednak nie wyższe, niż wieża ratusza – regulował to dekret rady miejskiej) powstawały w większości na prywatne zamówienie. Budowle miały charakter obronny, choć były również symbolem pozycji społecznej i bogactwa, a także przedmiotem konkurencji pomiędzy zamożnymi rodzinami szlacheckimi. Im wyższa wieża, tym zamożniejsza – a co się z tym wiąże – bardziej wpływowa była rodzina, dla której ją wybudowano. Z praktycznego punktu widzenia wieże chroniły zamieszkujące je rodziny przed najazdami i napadami, częstymi w tej okolicy w XII i XIII wieku. Mieszkańcy chronili się na wyższych piętrach wciągając za sobą drabiny, co w znacznym stopniu utrudniało grabieżcom dostanie się do środka. To jakże ciekawe i sprytne rozwiązanie sprawiło, że pomimo zniszczenia lub rozbiórki większości wież w późniejszych latach, kamienne „drapacze chmur” z San Gimignano porównano w XX wieku do Nowego Jorku i nazwano „Średniowiecznym Manhattanem”.
SIENA - NAJSYMPATYCZNIEJSZE MIASTO TOSKANI
Siena to chyba najbardziej sympatyczne miasto Toskanii. Bardziej zwarte, a przez to łatwiejsze do zwiedzania, od stosunkowo dużej Florencji, a z drugiej strony większe i wieczorami bardziej tętniące życiem niż dziesiątki niewielkich miast regionu Chianti, do których pielgrzymują tłumy turystów. Siena ma ponadto coś, co na mapie Włoch ją wyróżnia. To Piazza del Campo. Niezwykły, ceglany plac w kształcie muszli, którego posadzka opada w dół w stronę budynku Palazzo Publico. Plac otaczają nieco mroczne średniowieczne kamienice z ciemno rudej cegły. Jednak architektura tego niezwykłego miasta to nie wszystko. Panuje tu specyficzna – można by rzecz toskańska – atmosfera. Na Piazza del Campo do późnej nocy przesiaduje tłum ludzi. Mieszkańcy i turyści leżą na ceglanej posadce, odpoczywają, jedzą lody, czytają książki lub rozmawiają z przyjaciółmi. Widok tak dużej ilości ludzi beztrosko relaksujących się na brukowanym placu jest naprawdę niezwykły.
Piazza del Campo - Wszystkie drogi prowadzą do Il Campo, pełnego uroku centralnego placu, który kształtem przypomina muszlę lub amfiteatr. Rok w rok, na placu tym świętuje się wyścigi konne Palio, symbol przywiązania Sieneńczyków do ich miasta. To niezwykle ważne dla mieszkańców wydarzenie przetrwało wojny, a także klęski głodu i dżumy. Miejscowi porównują Il Campo do ochronnego okrycia Dziewicy, która wraz ze Świętą Katarzyną ze Sieny pełni rolę patronki tego miasta. Usiądź na tarasie kawiarni na pochyłym zboczu placu i przyjrzyj się jego wybrukowanej powierzchni, która podzielona jest na dziewięć segmentów odzwierciedlających mądrą Radę Dziewięciu, która zarządzała Sieną od połowy XIII do początku XIV wieku. Ten okres dobrobytu był świadkiem powstania większości tutejszych pomników. Spróbuj wypatrzeć renesansową fontannę, która wieńczy plac. Marmurowa Fonte Gaia (Fontanna Radości) posiada kopie rzeźb Jacopo della Quercia, których oryginały znajdują się w Santa Maria della Scala.
Katedra Wniebowzięcia N.M.P. - Uwieńczona iglicami gotycka fasada to feeria zielonych, różowych i białych marmurów, przypominająca bogato lukrowane ciasto. Il Duomo została wybudowana w 1220 roku jako romański kościół o zaokrąglonych łukach, ale szybko uzyskała swoją gotycką, ustrojoną iglicami fasadę. Pasma czarnego, białego i zielonego marmuru zostały inkrustowane różowym kamieniem i uwieńczone naturalistycznymi posągami autorstwa Giovanniego Pisano. Wnętrze katedry to pokaz kreatywności, która wymknęła się spod kontroli – orientalne abstrakcje, bizantyjskie formalizmy, gotycka wzniosłość i romańska oszczędność. Zawrotne światłocienie kreowane są przez czarno-białe ściany, sięgające aż do gwieździsto-niebieskiego sklepienia. Inkrustowana podłoga wzbudza zachwyt, chociaż często jest ukryta przed naszym wzrokiem. Rzemieślnicy sieneńscy pracowali nad tym marmurowym pavimentazione w latach 1372 – 1562. Giorgio Vaspari nazwał ją “najpiekniejszą podłogą jaka kiedykolwiek powstała”. Ośmiokątna marmurowa ambona to gotycki majstersztyk autorstwa Nicola Pisano.
Palazzo Pubblico - Wspaniały ratusz zwieńczony wysoką i smukłą wieżą. Stanowi on centrum życia obywatelskiego Sieny od czasu ukończenia jego budowy w 1310 roku. Ze swoją blankowaną fasadą i powiewającymi sztandarami, Palazzo Pubblico stanowi gotycki majsterszyk z różowo zabarwionych cegieł i szaro-srebrnego trawertynu. Każdy spiczasty łuk jest uwieńczony czarno-białą tarczą, herbem Sieny, symbolizującym tajemnicę i czystość życia Matki Boskiej.
Bazylika św. Dominika - Jest szczególnie chętnie odwiedzana przez turystów, którzy chcieliby bliżej poznać życie urodzonej w Sienie św. Katarzyny. Wewnątrz świątyni zobaczymy m.in. freski przedstawiające świętą w stanie ekstazy. Od 1383 roku wewnątrz bazyliki przechowywane są też jej relikwie – prawdziwa, dobrze zabalsamowana głowa, palec wskazujący oraz skórzany bicz, którym zadawała sobie pokutę.
Przyjazd na miejsce zakwaterowania, obiadokolacja, nocleg.
Dzień 5
Śniadanie.
PIZA - SYMBOL WŁOCH
Piza to niespełna 90-tysięczne miasto, które jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Włoch na świecie. Założona została przez Etrusków, a już w 180 r. p.n.e. zdobyta i przejęta przez Rzymian. Miasto zyskało sławę między X a XII wiekiem, kiedy było niezrównaną potęgą morską i handlową. W 1081 roku nadano mu prawa miejskie i rozpoczęto budowę katedry. W roku 1343 powstał pierwszy uniwersytet, na którym studiował sławny Galileusz (włoski astrolog, matematyk i astronom). Największy rozkwit miasto przeżyło w XV wieku, kiedy Pizę zdobyła Florencja, którą rządziła wówczas rodzina Medyceuszów.
Katedra Wniebowzięcia N.M.P. - Katedra powstała na przełomie XI i XII wieku, w czasach świetności Pizy, gdy sukcesy na Morzu Tyrreńskim odnosiła jej flota. Podatki i cła z portu pozwoliły na sfinansowanie inwestycji. Katedra została wzniesiona w stylu romańskim z domieszką elementów bizantyńskich i arabskich. Według legendy, we wnętrzu katedry, w 1583 roku Galileusz sformułował teorię izochronizmu wahadeł, obserwując kołyszącą się lampę.
Krzywa wieża - Krzywa dzwonnica jest jednym z najbardziej znanych zabytków we Włoszech. Jej budowa rozpoczęła się w 1173 roku. Nie była budowana równolegle z katedrą, ale widać harmonię stylów i kolorów pomiędzy budowlami. Dopiero w 1350 roku na wieży osadzono dzwony. 56-metrowa wieża została wybudowana na grząskim gruncie, co spowodowało powolne przechylanie się budowli. Wieża przechylała się o około milimetr w ciągu roku. W 1990 roku odchylenie górnej części wynosiło już 5 metrów. Wówczas włoscy inżynierowie zaczęli ratować wieżę, powstrzymując jej przechylanie, a z czasem proces odchylania udało się odwrócić i dziś wieża przechylona jest o 3,99 metra.
Historyczne centrum - Znajdujący się w centrum starego miasta deptak jest pełen turystów. Znajdują się tam liczne sklepy z pamiątkami. Najczęściej kupowaną rzeczą jest miniaturka krzywej wieży. Przy deptaku jest wiele przytulnych restauracji i kawiarni serwujących wyśmienite dania lokalnej kuchni.
LUKKA - NAJPIĘKNIEJSZE MIASTO TOSKANI
Chociaż Lukka nie jest największym ani najstarszym miastem Toskanii, to z powodzeniem walczy o tytuł najpiękniejszego miasta regionu z Florencją i Sieną. Spór o palmę pierwszeństwa w Toskanii nie został rozstrzygnięty do dziś. Lukka posiada wszystkie cechy toskańskiego miasta: renesansowe mury obronne, sielski spokój mieszkańców, cudowną, dużą starówkę, wspaniałe restauracje, mnóstwo zabytków i liczne typowo włoskie sklepiki z winem, pamiątkami i dziełami sztuki. Miejska starówka otoczona jest czterokilometrowym pierścieniem zabytkowych murów obronnych. Całość dopełnia 6 bram wjazdowych i 11 dobrze zachowanych baszt. Mury i baszty pochodzą z XVI w. Spacerując po historycznym centrum warto zwrócić uwagę na majestatyczność wysokich kamienic między którymi biegną wąskie uliczki. Zachwycają odpowiednio dobrane proporcje wśród budynków, elegancko wykonane fasady, wejścia do bram ozdobione donicami z kwiatami i drzewkami.
Piazza San Michele - Najważniejszy plac w mieście. Znajduje się tutaj słynny kościół San Michele in Foro. Wokół placu są porozstawiane restauracyjne i barowe stoliki. Często odbywają się tutaj różnego rodzaju wydarzenia artystyczne i kulturalne. Plac tętni życiem przez cały dzień!
Kościół św. Michała Archanioła - Wspaniały kościół zbudowany w VII w. w miejscu dawnego forum rzymskiego, uznawany jest za najpiękniejszą świątynię Lukki. Na szczególną uwagę zasługuje fasada kościoła zbudowana z stylu pizańskim, z marmuru w dwóch odcieniach. Fasada swoją wysokością znacząco przewyższa linię dachu. Świątynia jest praktycznie pozbawiona okien. Prowadzi to do ciekawego kontrastu pomiędzy jasną fasadą, a ciemnym wnętrzem. Zachwycają loggię na fasadzie, ślepe arkady i wymyślnie poprowadzone kolumny.
Piazza Napoleone - zwany powszechnie „Piazza Grande”, jest jednym z głównych placów starego miasta. Narodziny placu sięgają 1806 r., Kiedy to Księstwo Lukki znajdowało się pod panowaniem Napoleona, sprawowane w mieście przez Elisę Bonaparte Baciocchi, siostrę Napoleona.
Kościół św. Frediana - Pochodzący z XII w. kościół zachwyca ułożoną na fasadzie kolorową mozaiką, która przedstawia Wniebowstąpienie Chrystusa. W kościele przechowywane jest ciało św. Zyty, która jest najsłynniejszą świętą z Lukki.
Piazza dell'Amfiteatro - Najbardziej charakterystyczny plac Lukki i jedno z najbardziej znanych miejsc w Toskanii. Okrągły, unikalny w skali światowej Piazza dell’Anfiteatro otaczają przepiękne, toskańskie kamienice. Na placu rozstawione są restauracyjne stoliki. Plac został zbudowany przez Rzymian. Za czasów Longobardów, gdy Lukka była stolicą Toskanii, na placu odbywały się ważne wydarzenia społeczno-polityczne. W średniowieczu kwitł tu handel jedwabiem. Także dzisiaj spora część mieszkańców Lukki zajmuje się produkcją i sprzedażą jedwabiu.
Case dei Guinigi - To kompleks XIV wiecznych wież i kamienic w stylu romańsko-gotyckim, który należał do bogatej rodziny Guinigi i zamieszkiwany wyłącznie przez przedstawicieli tego rodu. Wśród budowli wyróżnia się 40-metrowa wieża, z której roztacza się wspaniały widok na całe miasto.
Katedra św. Marcina - Początki budowy katedry sięgają VI w., jednak w późniejszych wiekach została przebudowana i obecny kształt świątyni pochodzi z XV w. Z uwagi na dobudowaną obok dzwonnicę, fasada katedry nie jest symetryczna. Wewnątrz katedry można podziwiać trzymetrowy, drewniany krucyfiks Volto Santo (Święta Twarz) uznawany za prawdziwy wizerunek Chrystusa. To z uwagi na ten krucyfiks do katedry przybywa tak wielu turystów i wiernych. Legenda głosi, że autorem dzieła jest Nikodem, jeden z uczniów Chrystusa, który podjął się odwzorowania twarzy Jezusa.
Przyjazd na miejsce zakwaterowania, obiadokolacja, nocleg.
Dzień 6
Śniadanie, wykwaterowanie.
Wyjazd ok. godz. 10.00
Przejazd przez Austrię i Czechy do Polski
Dzień 7
Powrót ok. godz. 6.00
Cennik:
2.800 zł/os. + 100 €/os. - wszyscy uczestnicy
Cena wycieczki zawiera:
- realizacja programu
- przejazd autokarem, opłaty drogowe i autostradowe
- 5 noclegów w hotelu na terenie Toskanii
- pokoje 2 osobowe z łazienkami
- wyżywienia: 5 śniadań, 5 obiadokolacji
- usługi przewodnickie w odwiedzanych miastach
- usługi pilockie na całej trasie wycieczki
- ubezpieczenie NNW i KL
Zgłoszenia na wycieczkę:
- TYLKO telefonicznie lub przez formularz zgłoszeniowy ❗️
1. ☎️ 570 104 750
2. ☎️ 669 067 081